چکیده: (87 مشاهده)
خلاصه
سابقه و هدف: با توجه به تهاجمی بودن روش های استاندارد درمان سقط فراموش شده از طریق تخلیه جراحی ( کورتاژ مکشی) و مطرح شدن درمان های طبی در سال های اخیر، مطالعه حاضر به منظور بررسی نتایج حاصل از درمان با میزوپروستول واژینال و تعیین رابطه سن حاملگی با نتایج درمانی حاصل از آن در بیماران با سقط فراموش شده مراجعه کننده به بیمارستان میرزا کوچک خان شهر تهران در طی سال های 80ـ1379 انجام گرفت .
مواد و روش ها: در این مطالعه شبه تجــربی 60 بیمار مبتلا به سقط فراموش شده با روش نمونه گیری ساده انتخاب و در
دو گروه 30 تایی با آمنورهی کمتر و مساوی 13 هفته و آمنوره بیشتر از 13 هفته قرار گرفتند. 200 میکروگرم میزوپروستول واژینال در فورنیکس خلفی واژن هر یک از بیماران گذاشته شده و این کار هر 4 ساعت تا هنگام دفع کامل محصولات حاملگی ( تا 4 دوز) تکرار شد. اثرات دارو و عوارض جانبی در بیماران دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. جهت بررسی داده ها از آزمون های آماری t و
کای دو استفاده شد.
یافتهها: در 40 درصد کل بیماران دفع کامل اتفاق افتاد که این میزان در گروهی که آمنورهی کــوتاه تری داشتند، 63 درصد و در گروه با آمنورهی طولانیتر 7/16 درصد بود (0001/0 P< ). خونریزی زیاد و نیاز به اکسی توسین جهت کنترل خونریزی در گروه با آمنورهی طولانیتر، بیشتر بود (05/0 < P). عوارض دیگر شامل تب، اسهال، تهوع، درد و نیاز به مسکن و هم چنین متغیرهای زمینه ای شامل میانگین سن بیمار، تعداد قرص های مصرفی و ساعات صرف شده برای سقط در دو گروه با هم مشابه بود. زنان با آمنورهی طولانی تر در سابقه خود، دارای تعداد بیشتری حاملگی و زایمان و جنین های بزرگتر در سونوگرافی بودند (05/0 < P ).
نتیجه گیری و توصیهها: میزوپروستول واژینال می تواند دردرمان سقط فراموش شده خصوصاً در موارد آمنورهی کمتر از 13 هفته مؤثر باشد. با توجه به هزینهی کمتر و غیر تهاجمی بودن، این روش به عنوان اولین خط درمانی در سقط های فراموش شده با آمنورهی کمتر از 13 هفته توصیه می شود.
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشی |
دریافت: 1387/7/6