خلاصه سابقه وهدف: عفونت‌ ادراری یکی ازشایع‌ترین عفونت‌های کودکان و شیر خواران می‌باشد. از آنجا که درمان استاندارد منجر به بستری شدن و دریافت ‌آنتی‌بیوتیک ‌وریدی‌ می‌گردد، استفاده از درمان سرپایی یک روش مطلوب می‌باشد که از خطر عفونت‌های بیمارستانی و صرف هزینه‌ی بالا پیشگیری می‌کند. از این رو مطالعه‌ی حاضر به منظور تعیین اثر سوسپانسیون سفیکسیم در درمان پیلونفریت حاد کودکان، در سال 1381 تا 1383 در کرمانشاه انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی کار آزمایی بالینی، 60 کودک بیمار بالاتر از یک سال و دارای تب و عفونت ادراری فوقانی مورد بررسی قرار گرفتند. یک گروه (30 نفر) تحت درمان با شربت سفیکسیم به مقدار 8 میلی‌گرم بر کیلوگرم به مدت 14 روز (7 روز اول در بیمارستان و 7 روز در منزل) و گروه دیگر تحت درمان استاندارد با آمپی‌سیلین (100 میلی‌گرم بر کیلو گرم) و جنتامایسین (5/2 میلی‌گرم بر کیلو گرم) 7 روز در بیمارستان و7 روز با شربت کوتریموکسازول (7 تا 10 میلی‌گرم بر کیلو گرم) قرار گرفتند. پاسخ به درمان از دو جنبه‌ی منفی شدن کشت ادرار و قطع تب و بررسی عوارض احتمالی شامل تعداد موارد عود و یا ایجاد اسکار در بافت کلیه بررسی شد. اطلاعات با استفاده از آزمون آماری کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که کشت ادرار 9 بیمار (30 درصد) در گروه درمان با شربت سفیکسیم و یک بیمار (3/3 درصد) در گروه درمان استاندارد منفی نشد (012/0 P=). متوسط زمان قطع تب در هر دو گروه، 48 تا 60 ساعت بود. عود بیماری در درمان با سفیکسیم 7/16درصد و در بیماران تحت درمان استاندارد 10 درصد بود که اختلاف از نظر آماری معنی‌دار نبود. اسکار کلیوی ایجاد شده پس از 6 ماه، درکودکان تحت درمان با شربت سفیکسیم 3/8 درصد و در کودکان تحت درمان با روش استاندارد 1/7 درصد بود (08/0P=). نتیجه‌گیری و توصیه‌ها: با توجه به 30 درصد شکست درمان در بیماران تحت درمان با سفیکسیم خوراکی، استفاده از این دارو جهت درمان سرپایی موارد پیلونفریت حاد توصیه نمی شود. انجام تحقیقات بیشتر پیشنهاد می‌گردد. واژگان کلیدی: عفونت ادراری، سفیکسیم، درمان دارویی، درمان سرپایی