خلاصه سابقه و هدف: با توجه به وجود شواهد جهانی دال بر بالاتر بودن میزان مرگ و میر و ابتلای کودکان متعلق به طبقه‌ی اجتماعی ـ اقتصادی پایین‌تر، این مطالعه با هدف ارزیابی نابرابری اجتماعی ـ اقتصادی در مرگ و میر کودکان زیر پنج سال طی سال‌های 1364 تا 1378 ایران انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه‌ی توصیفی با استفاده از داده‌های مطالعه‌ی سلامت و جمعیت شناسی سال 1379 در ایران انجام شد. برای بررسی نابرابری مرگ و میر در سطح کشوری 47896 نفر (متولدین سال‌های 1374 تا 78) و برای بررسی نابرابری در سطح استانی 187292 نفر (متولدین سال‌های 1364 تا 1378) مورد بررسی قرار گرفتند. مدل پروبیت رتبه‌ای سلسله‌ای دو حالتی برای ایجاد شاخص وضعیت اجتماعی ـ اقتصادی خانوار مورد استفاده قرار گرفت. نابرابری در مرگ و میر کودکان زیر پنج سال با استفاده از نسبت شانس مرگ و میر زیر پنج سال پایین‌ترین به بالاترین پنجک اجتماعی ـ اقتصادی در هر دو سطح کشوری و استانی محاسبه شد. یافته‌ها: روند نزولی در میزان مرگ و میر کودکان زیر پنج سال از پایین‌ترین به بالاترین پنجک وجود داشت و نسبت شانس پایین‌ترین به بالاترین پنجک در کل کشور برابر 63/2 (فاصله اطمینان با احتمال 95 درصد از 83/1 تا 5/30) بود. علاوه بر این نابرابری مرگ و میر کودکان زیر پنج سال بین پایین‌ترین و بالاترین پنجک در تمامی استان‌ها معنی‌دار و به نفع قشر مرفه بود. با وجود این، مقدار نابرابری میان استان‌های مختلف متفاوت بود. نتیجه‌گیری و توصیه‌ها: نابرابری اجتماعی- اقتصادی در مرگ و میر کودکان زیر پنج سال در سطح کشوری و در تمامی استان‌ها به نفع قشر مرفه است. سنجش متوسط سلامت به تنهایی روش دقیقی برای توصیف سلامت جامعه نیست و توزیع سلامت در جامعه نیز شاخص کلیدی و مهمی است که باید هنگام برنامه ریزی در حوزه‌ی سلامت و سیاست‌گذاری‌های ارتقاء سلامت مد نظر قرار گیرد. واژگان کلیدی: مرگ و میر کودکان، نابرابری اجتماعی ـ اقتصادی، وضعیت اجتماعی ـ اقتصادی، ایران