Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

سابقه و هدف: هیداتیدوز به عنوان یک زئونوز انگلی در ایران همانند بسیاری از کشورهای دنیا آندمیک است، ولی اطلاعات جامع در خصوص میزان واقعی شیوع آلودگی در بیشتر مناطق کشور اندک است.به لحاظ اهمیت موضوع و آگاهی از شیوع بیماری، این پژوهش با هدف بررسی سرواپیدمیولوژیک هیداتیدوز در ساکنین منطقه اسلام آباد زنجان در سال 1381 طراحی و اجرا گردید.مواد و روش ها: تعداد 2367 نمونه ی سرم از افراد بالای 2 سال که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از 1000 خانوار ساکن در منطقه انتخاب شده بودند تهیه و جمع آوری گردید. آنتی ژن مورد نیاز برای آزمایش از مایع کیست هیداتیک ریوی و کبدی گوسفندان آلوده تهیه شد. با استفاده از این آنتی ژن، همه نمونه ها با روش الایزای غیر مستقیم مورد آزمایش قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون های تی و کای دو تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: از مجموع 2367ن نمونهسرم آزمایش شده، 71 نمونه (3درصد) از نظر آلودگی به کیست هیداتیک مثبت شدند. بیشترین میزان آلودگی به ترتیب در گروه های سنی 10 تا 19 سال (6/3 درصد) و 20 تا 29 سال (3/3 درصد) مشاهده شد. میزان آلودگی بعد از 50 سالگی بدون اختلاف معنی داری کاهش نشان داد. میزان موارد مثبت در جنس مذکر 7/2 درصد و در جنس مونث 2/3 درصد به دست آمد. هم چنین بین میزان آلودگی و سطح تحصیلات افراد مورد مطالعه ارتباط معنی داری دیده نشد.نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج نشان دهنده شیوع قابل توجه آلودگی در جمعیت مورد مطالعه همانند سایر مناطق مطالعه شده در کشور می باشد. با توجه به وفور آلودگی در گروه های سنی مختلف، ضرورت دارد پیشگیری و کنترل بیماری به عنوان یکی از اولویت های بهداشتی منطقه مورد توجه قرارگیرد. هم چنین انجام مطالعاتی در زمینه شناسایی منابع و راه های انتقال آلودگی پیشنهاد می گردد.

واژه‌های کلیدی: هیداتیدوز، سرواپیدمیولوژی، الایزا، زنجان

متن کامل [PDF 123 kb]   (158015 دریافت)